இருமுனையி_லிருக்கும்_நினைப்பு...

உறவும் நட்பும்
தொலைவில் 
இருக்கும் போதுதான்
தேயாதய உரிமை பேணுகிறது, 

நெடுவானி லிருக்கும் 
மின்னலின் ரசிப்பில்...
தொலைவு கொஞ்சம் 
குறுகினால், 

உரிமையும் 
அன்பும் 
குறையின்றி 
குறைந்தே போகிறது

இது 
இயற்கையா...? 
இல்லை 
இறுமாப்பா...? 

என்பதறியாது 
நிற்குகின்றேன் நான், 
நிர்கதியாய்...!!

சி.செ

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

உலகத்தின் இயல்பு

எப்போதும்   இங்கிது போல்  நடந்ததில்லை என்போம்  மனத் துக்கம் தாழா துயரத்தில் நிற்போம் இதுதான் நான் கண்ட  துயரத்திலும், துயரம் பெருந்துயரம் என்போம் #இது விபத்து நடக்குமிடம்,  நிமிடத்திற்கு ஒருமுறை அலறி வரும் ஊர்தி  அதில் பதறிய மனதோடும்  உதறிய கை யோடும் உருக்குலைந்து வந்தால் மருத்துவமனையில்,  பத்தில் நாம் ஒன்றெனத் தோன்றும் #இதுதான் உலகத்தில் மானுடர் துன்பமும் , சந்திக்கும் இன்னலும்  #தன்னை மட்டும் பார்த்தால்  துயரத்தின் உச்சம் பரந்துபட்டு பார்த்தால் ... பார்த்ததில் நாம்,  மிச்சத்தில் மிச்சம் .. செருவாவிடுதி, சி.செ
Read more

பாரதியே மீண்டும் வா . . .

பாரதியே ...! நீ ரௌத்திரம் பழகென்றாய்   நெஞ்சம் புடைத்து  நேர்பட பேசென்றாய்    மூச்சு விடவே முணங்கும் நாட்டில் பேச்சுரிமைக்கு எங்கே போவோம்   எங்கள் தலைமுறையும் எங்ஙனம் வாழும்   வந்துவிடு பாரதியே  ரௌத்திரம் பழகி  தந்துவிடு பாரதியே     அந்நியர் ஆண்ட பூமியிலும்  அனல் வார்த்தை வீசியே   வலம் வந்தாய்     இன்று  நம்மவர் ஆளும் போதினிலும்   நலம் கோரும் வார்த்தையே  தீதென்றார்    நெஞ்சம் புடைத்து   நேர்பட பேச  பாரதியே நீ வேண்டும் - எமக்கும் ரௌத்திரம் சொல்லித்தர வேண்டும்    விந்தை உலகத்தில் சந்தைப் பொருளாகிப்போன பழம் பெரும் பண்ணாடு - இது பாழாகும் திருநாடு   நெஞ்சம் புடைத்து   நேர்பட பேச  பாரதியே நீ வேண்டும் - எமக்கும் ரௌத்திரம் சொல்லித்தர வேண்டும்  இது கலவரப் பூமியில்லை கார்பன் வாய்வால் வந்த தொல்லை எங்கள் கழனியும் கருகும் நிலை   அதுவே கர்ப்பமும் கலைக்கும் உலை இது அணுவுலை களம் ஒரு அவசர யுகம் இதில்  சமைத்துண்ண நெகிழியும் சதை வேக ...
Read more

பருவம் கடத்தும் வறுமை

பெண்  கால்சதங்கை யோசையில் கண் மயங்கும் கதிரவன்    மண்குடத்தோடு நாணம்  நடைபோட்டு நானும்    முப்பதைக் கடந்துமென்னில் முல்லை வாசமும்  முன்நெற்றிக் குங்குமமும்  ஏதோர் மார்பில்   ஏந்திட ஆளில்லை . . .  நல்லோர் நாளில்லை . . .   தாமரைக் குளத்தில்  தாவணிச் சேலையில்  தண்ணீர் தீண்டாமல் ஏந்தினாள் . . . தாழை முழங்கால் மட்டம் நனைந்திட    இலைகளின் இடையில் மெல்ல அலைமோதி குடத்தில்,  தெளிந்த நீரெடுத்து   மெல்லிய இடையெனும்  மேனியில் வைத்து குளத்தோடு,  சொல்லாமல் கொள்ளாமல்  நகர்ந்தாள் நங்கை    நீருக்குள் காத்திருந்த கரியஉரு காலை வருடி  சோலையிவளை  வசமாக பிடித்திட    திடுக்கிட்டவள்  சட்டென மயங்கி  பட்டென விழுந்தாள்    வாய்ச்சொல் ஓசையின்றி  ஓராயிரம் ஆசையில்  பெரும் போரட்டத்தோடுமொரு பேடை மனத்தோடும்   இதை கொடுமை என்றே கொட்டுவதோ  கொலைக்குற்றமென்றே கத்துவதோ    நங்கை  கக்கத்தில் வைத்த குடம் கொட்ட   கொட்டிய நீரில்  சித்...
Read more